Charles Cuelenaere werd geboren op 3 september 1794 te Oedelem, een dorp dat zich situeert op een tiental kilometer van de stad Brugge
Hij was het zesde kind van Petrus Joannes Cuelenaere en Joanna Van Kerrebrouck.
Twee jaar eerder, in 1792, vielen de Fransen de Zuidelijke Nederlanden binnen. Ze werden op vreugdekreten onthaald. Eindelijk waren ze verlost van de keizer Leopold van Oostenrijk. De republiek kondigde het zelfbeschikkingsrecht van de Belgen af, maar omdat de machtigen van vroeger opnieuw het heft in handen dreigden te nemen, plaatste de bezetter het land met het decreet van 15 december 1792 onder het Franse protectoraat en werden de vrijheden afgeschaft.
De Zuidelijke Nederlanden werden uitgemolken zodat de sympathie voor de republikeinen snel wegsmolt. De brutale opeisingen, het wangedrag van de soldaten en de antiklerikale zuiveringen zaaiden angst en verbittering. De invoering van assignaten, waardepapieren met onteigende kerkelijke bezittingen als onderpand creëerde monetaire onzekerheid. De chaos was compleet.
Op 18 maart 1792 werden de Fransen in Neerwinden verslagen en kwamen de Habsburgers terug.
Het volk juicht, herademt en de klokken luiden weer! De vrijheidsbomen worden omgehakt en op de markt zingt men spotliederen op de Fransen zonder broek (Sansculotten).
Helaas... lang duurt de vreugde niet, slechts 15 maanden. De Oostenrijkers worden op 25 juni 1794 te Fleurus weer verslagen.
De Franse Gendarmen eisen de doop-, trouw- en overlijdensregisters op en nemen ze mee naar de 'Mairie' of het gemeentehuis. Voortaan zal alles burgerlijk geschieden en zo wordt de 'Etat Civile' geboren.
Uiteindelijk door het Verdrag van Campo-Formio in 1797 worden de Nederlanden officieel bij Frankrijk ingeschakeld. Oedelem wordt bij het Département der Schelde ingedeeld.
Ook op burgerlijk gebied kwam vreselijke tijden over Vlaanderen. Door de wet op de Militaire Conscriptie van 1798 hing aan de Mairie van elke gemeente een plakbrief uit waarop te lezen stond dat het Directoire een lichting van 200.000 lotelingen onder de wapens zou roepen. Een eerste lichting voor wie geboren was in 1778 diende zich aan te melden. Nadat generaal Bonaparte het bewind te Frankrijk in handen heeft genomen en Eerste Consul is geworden, komt er een Concordaat tussen Frankrijk en de Kerk. De Beloken Tijd loopt dan op zijn laatste benen doch de Maldegemse jongelingen moeten naar het Franse leger blijven gaan.
Ook Carolus ontstnapte niet aan de conscriptie. Hij werd ingeschreven in de klas van 1814 en kreeg het lot nummer zes toegewezen. Wegens het tekort aan soldaten werd hij reeds op 10 april 1813 ingelijfd en vertrok meteen naar zijn eenheid, het 1e equipage Haut-Bord, een eenheid van de Franse Marine. Onderweg deserteerde hij echter, maar gaf zich “vrijwillig” weer aan op 8 juni 1813. De dag nadien, op 9 juni, vertrok hij terug naar zijn eenheid.
Wat Carolus gedurende deze tijd allemaal meemaakte en wanneer zijn legertijd afliep is momenteel nog niet gekend, zeker is dat hij niet sneuvelde en heelhuids terugkeerde van het slagveld.
Hij huwde op 19 januari 1824 te Assebroek met Virginia Catherina Jacobs.
Charles overleed op 29 november 1866 in Assebroek aan de ouderdom van 72 jaar...
